Fallas van Valencia uitgeroepen tot UNESCO Werelderfgoed

Sinds kort maken de Fallas van Valencia officieel deel uit van het Immaterieel Cultureel Erfgoed. De titel is een unieke erkenning van het grootste feest van de Spaanse stad. Bovendien geniet het toerisme volop mee van de toekenning.

Spottende poppen
Ieder jaar in maart, in 2017 van 15 tot 19 maart, veranderen de Fallas de stad Valencia voor een paar dagen in een museum met vergankelijke kunst, om de komst van de lente te vieren. Gedurende die periode bundelen satire, ironie en humor de krachten om het volk aan het lachen te brengen. Poppen nemen straten en pleinen in om hilarische verhalen te vertellen over toestanden uit de economie, de samenleving of de wereldpolitiek. De kleurrijke figuren, vaak zo’n 20 meter hoog en 60 meter breed, dragen belachelijke kleren of verkeren in een onwaarschijnlijke situatie.

De poppen zijn wel tot 20 meter hoog!

De poppen zijn wel tot 20 meter hoog!

Muziek en vuurwerk
De Fallas van Valencia is zeker een festival dat je eens moet meemaken. Tijdens 5 dagen feest palmen meer dan 400 fallas de straten in en worden 19 officiële ‘mascletaes’ (vuurwerk) afgeschoten. Je ziet meer dan 100.000 falleros defileren en bloemen brengen naar de Maagd van de Hulpelozen, je hoort muziek van meer dan 400 bands op meer dan 200 straatfeesten, tonnen buskruit gaan op  in vuurwerk en meer dan 400 fallas monumenten worden tot as verschoten, nadat iedereen goed heeft gelachen met hun kritiek op het sociale, politieke en economische landschap.

De satire wordt afgewerkt met heel wat vuurwerk.

De satire wordt afgewerkt met heel wat vuurwerk.

Al twee eeuwen feest
Het feest vindt al twee eeuwen lang ieder jaar plaats. De komst van de lente betekende voor de timmerlieden het einde van het werk tijdens donkere dagen. In de straten van de stadsgilden, aan de vooravond van de lente, nam men afscheid van het nachtwerk en verbrandde men voor de deur van de werkplaats de rustieke parot (een soort mast waar de lantaarn aanhing om de donkere straten te verlichten). Om het vuur te voeden gebruikten ze hun oude schaafsels en andere houtresten samen met oude spullen, aangeleverd door de buurt. Later werd de parot verder uitgedost met oude vodden en een hoed waarmee de mast een menselijk gedaante kreeg.

Foto’s: © GF

Over deze auteur

Met Reisreporter willen we jou inspireren om te reizen buiten gekende paden. Maak van je vakantie een unieke tijdsbesteding! We zetten je graag aan om uit je comfortzone te stappen en zo de strafste verhalen te ontdekken!

Gerelateerde berichten

Laat een bericht achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *