De grote culinaire Tour de France

Parijs: de hoofdstad staat natuurlijk bol van de gastronomische klassiekers en specialiteiten. Op het menu vinden Parijzenaars vaak terug: champignons de paris, kazen met name de Coulommiers en de Brie van Melun, en patisserie in de vorm van de Paris-Brest, de Saint-Honoré en tot slot een glaasje Grand Marnier. Een gerecht dat onterecht naar de achtergrond verdwijnt zijn de roereieren van Argenteuil. Makkelijk klaar te maken voor een lentebrunch en helemaal af dankzij de Belle d’Argenteuil, typische witte asperges met een violette top. © Chef Simon – Le Monde

Straatsburg: bekend van onder meer de worsten, bäckeoffe (in witte wijn uit de Elzas gemarineerd stoofpotje van aardappelen en 3 soorten vlees), flammekueche, kouglog, bretzel, strudel, maar ook van de bibeleskäs. Deze boerderijkwark smaakt het best bij in de schil gekookte aardappelen, samen met look, peterselie, bieslook of ui. Dit gerechtje verscheen bij de boeren steeds tijdens de week op tafel, enkel op zondag aten ze vlees. © CRTA-Creutz

Perpignan: de regionale keuken geurt er naar olijven, knoflook, honing en kruiden. Tapenades vormen het beleg voor boterhammen, en tegen zeevruchten zegt men hier geen nee. En zegt je de crème catalane iets? Nog zo’n Catalaans topgerecht zijn de boles de picolat, ronde balletjes met varkens- en rundsvlees gekruid met olijven. Ze zwemmen in een saus op basis van tomaten uit, wortels en kaneel. © René Meesters

Zuid-Frankrijk: Lyon: toppers in de Savoie zijn ongetwijfeld de tartiflette, fondue en raclette, gemaakt uit de kazen van de Alpen: Reblochon en Beaufort. Charcuterie kent hier eveneens een voorkeursplaats. Een gerecht met een misleidende naam hoort hier ook thuis. La cervelle de canut betekent letterlijk de ‘hersenen van zijdewevers’, maar het is eigenlijk gewoon opgeklopte kwark met azijn, room, olijfolie en een kruidenmix van knoflook, bieslook, peterselie samen met fijngehakte sjalotten. De afwerking gebeurt met een scheutje witte wijn van de Coteaux du Lyonnais. © D.R.

Rennes: in Bretagne zijn zeevruchten een must, maar de Bretons laten geen gelegenheid voorbijgaan om pannenkoeken te eten, zowel zoet als hartig met eieren, ham of kaas. Eveneens de zoetigheden met boter, denk aan de palets bretons, de caramel au beurre salé of de madeleines, ontbreken er niet. Maar de plaatselijke specialiteit van Douarnenez, de Kouign-Amann, blijft het proberen waard. Kouign en Amann betekenen respectievelijk ‘gebak’ en ‘boter’ in het Bretons en dat vat deze lekkernij goed samen. Het wordt gemaakt met brooddeeg, bedekt met een mix van boter en suiker, en wordt dan geplooid net als bij het maken van bladerdeeg. De suiker karameliseert tijdens het bakken waardoor het dessert zacht van binnen en knapperig van buiten is. © CRT Bretagne – Berthier Emmanuel

Marseille: aan de Côte d’Azur eet je ratatouille, salade niçoise en soupe au pistou (basilicumsoep). Aan de Provençaalse kant wordt dat bouillabaisse en de daube provençale (stoofpotje). Openen doen ze hier met een klassieke pastis en afsluiten met een tarte tropézienne. Wie toch een andere specialiteit wil ontdekken, kan kiezen voor les pieds et paquets. Dit recept uit Marseille bestaat uit pootjes (pieds) en kleine stukjes pens van lammeren, gerold in pakjes (paquets). De pakjes krijgen smaak dankzij knoflook en peterselie, terwijl de bijhorende saus bestaat uit tomaten, olijfolie, uien, witte wijn en specerijen. © Entrez Dans Ma Cuisine

Clermond-Ferrand: de keuken van Auvergne was oorspronkelijk een boerenkeuken met veel kool voor de stoofpotjes en het vlees van het varken voor gedroogde ham, worsten en gepaneerde of gegrilde varkenspoten. De truffade, een bekende specialiteit, maakt men met aardappelen en Cantal, een van de vijf AOP-kazen uit de regio. Minder bekend, maar minstens zo lekker: de pounti, een hartige cake met een vulling van snijbietbladeren en spinazie, halfgezouten varkensbuik en gedroogde pruimen. © CRDTA d'Auvergne – Soissons Piere

Centraal-Frankrijk: Orléans: hier is charcuterie een vaste waarde, samen met de geitenkaas. Meer de moeite: de rillons de Tours au Vouvray. Dat zijn grote stukken in eigen jus gebakken vlees van de schouder en de borst van het varken, gemarineerd in witte wijn van Vouvray. Het wordt voornamelijk bij het aperitief gegeten of als voorgerecht met brood, augurken of een salade. © Boucherie Charcuterie Vouvray

Toulouse: eendenlever, zwarte truffel en roquefort zijn onlosmakelijk verbonden met Aveyron, net als de aligot of de cassoulet. Het viooltje, symbool van de roze stad, proef je in bonbons en bij alles hoort natuurlijk een glas armagnac. De saucisse de Toulouse is anders ook wel een smakelijk gerecht. Deze worst bevat enkel varkensvlees, peper en zout en wordt gegrild of in een cassolet gegeten met bonen uit Tarbes. © Petits Plas Entre Amis

Metz: naast het klassieke koninginnenhapje houdt Lorraine stevig vast aan haar mirabellen, het ‘gouden fruit’ dat men vaak in taarten, confituur, brandewijn, thee, bonbons en crèmes brûlées gebruikt. Maar de gastronomie van deze regio houdt in het bijzonder van de tarte au me’gin. Deze hartige taart op basis van kwark en room komt uit de streek van Metz en heeft wat weg van een quiche lorraine maar verschilt qua ingrediënten. In de tarte au me’gin zitten eieren, suiker, kwark, room en vanille. © Office de Tourisme de Metz

Dijon: tal van traditionele Franse gerechten ontstonden in de Bourgogne: de gougères (kaassoesjes), bœuf bourguignon, coq au vin, escargots in lookboter en de crème de cassis. De tarte à l’Epoisses, de vergeten specialiteit, doorspekt met blokjes appel, brengt hulde aan de karaktervolle emblematische kaas van Bourgogne, de Époisses, destijds gemaakt door monniken uit het gelijknamige dorp. © A. Beauvais & F. Hamel – Cercles Culinaires de France

Amiens: klassiekers op de kaart in Amiens zijn de eendenpaté, de ficelle picarde (een hartige pannenkoek met ham en champignons), de flamiche picarde (preitaart) en de gâteau battu (een soort luchtige brioche). Maar een vaak vergeten specialiteit blijkt de terrine d’agneau de prés salés. Dat is bereid met het vlees van lammeren die grazen op de kwelders van de Somme en de Authie, waardoor het vlees een specifieke smaakt krijgt. Ontdek het vooral in een terrine met een beetje zeekraal en een salade met brood. © Erwan Garel

Caen: Normandië staat vooral bekend voor zijn melkproducten: boter, room en kazen zoals Camembert en Boursin. De appel, het favoriete stuk fruit hier, zit in zowat alle taarten en gebak. Maar dé miskende specialiteit van de streek is la teurgoule, een typisch dessert bereid met rijst, gesuikerde melk en kaneel in een speciale kom op een zacht vuurtje. De teurgoule eet men meestal warm met een brioche en cider. © Presse Citron-Barret/Sucré salé

Rijsel: deze stad kent heel wat specialiteiten met een Belgische variant. Denk maar aan Vlaamse karbonade, gegratineerd witlof, suikertaart en uiteraard mosselen met friet. Maar wat je zeker moet proberen als je eens in de buurt bent is welsh: een in de oven gegrild stukje brood met daarop ham, een spiegelei en in bier gesmolten cheddar. In het landschap van de Franse gastronomie valt dit wat uit de toon, maar toch smaakt het, liefst vergezeld met frieten en een biertje. © La Maison du Welsh